05/09/2003: "Bede niesamowita :)"

Ok no wiec naprawde nie rozumiem mezczyzn. Jak slowo daje. Ciagle wszystko rozbija sie o to, ze nie umiemy sie dogadac. Naprawde przepasc miedzy kobieta a mezczyzna jest ogromna i dziwie sie jak udaje sie im od czasu do czasu wytrwac szczesliwie w zwiazku.

Jestem typowa kobieta. Czyli zloszcze sie, jesli ktos mial dla mnie czas codziennie i nagle go nie ma i oczywsice jakiekolwiek wyjasnienia sa zbedne. Oczywiscie przychodzi mi do glowy tysiac powodow dlaczego tak sie dzieje. Czytam, wiec wiem, ze mezczyzni nie lubia scen typu ... nie masz w ogole na mnie czasu, moze masz inna ... i w tej dziwnej znajomosci w ktorej sie znajduje, staram sie tego nie robic. Wytrwalam prawie tydzien. Bedac w Polsce rozmawialam z nim raz, oczywiscie na piekne listy, ktore kiedys do mnie pisal przestalam czekac, wmowilam sobie, ze mi ich nie brakuje (teraz to nawet sie przyzwyczailam do ich braku). Myslalam, ze przeciez niedlugo wroce i bede mogla uslyszec jego sliczny, wiecznie usmiechniety glos, ktory tak na mnie dzialal. Jak kazda prawie typowa kobieta od rana czekalam na telefon. Zadzwonil po poludniu a rozmowa byla nie taka jakiej oczekiwalam. Bedac typowa jednak oczytana kobieta, zachowywalam sie jak gdyby nigdy nic, jak gdybym za taka wlasnie rozmowa tesknila. Nastepnego dnia nie zadzwonil, a kolejnego to ja zadzwonilam ... z pretensjami o ktorych mowa pozniej.

Pedzilam do domu, z nadzieja, ze tak jak przed wyjazdem, zadzwoni do mnie po 7. Czekam do dzisiaj, z ta tylko roznica, ze wczoraj typowo-nietypowo zrobilam mu wymowke. Zadzwonilam a gdy odebral poprosilam o dzial skarg i zazalen. Usmial sie, a ja ze smiechem w glosie powiedzialam, ze juz nie bede udawac, ze jestem inna i ze dzwonie, zeby zrobic mu scene zazdrosci i pretensji. No i zrobilam, sama smiejac sie z tego co mowie. Smial sie ze mna ale gdy skonczyl afirmacyjnie dodalam, ze ja naprawde jestem zla.

Jest piatek a ja rozmawialam z nim dwa razy w ciagu tygodnia z czego jeden raz to moje wymowki i jego, ze brak czasu. Jeszcze dzisiaj kusi mnie, zeby wykrecic do niego numer ale po co? Zachowam sie jak mezczyzna. Przestane sie zastanawiac co jest powodem, ze nie dzwoni, przestane myslec o tym, ze jak mozna przejsc z codziennie kilku rozmow do dwie rozmowy na tydzien i po prostu zajme sie czyms innym. W koncu jest to tylko znajomosc telefoniczna i nie majaca przyszlosci. A niech bedzie sobie zajety (i nie wazne czym lub kim). A jesli sobie o mnie kiedys przypomni to bede jak wymarzona kobieta, bez pretensji, bez zalu, wesola, usmiechnieta i taka jak sprzed miesiaca ... dla mojej przyjemnosci ... bo nie ma sie co stresowac i licze sie JA.