11/24/2004: "Poplatanie z pomieszaniem"

Jestem zupelnie zdezorientowana. Chwilami mam wrazenie, ze to nie ma sensu, ze moze nalezy po prostu darowac sobie tego typu znajomosc i ewentualnie po prostu albo calkiem zrezygnowac albo "odgrzac" ja na nowo w bardziej sprzyjajacych warunkach, albo ... albo poddac sie jej biegowi i przyjac to co jest. Oba wyjscia wiaza sie z pewnym ryzykiem no i oczywiscie jakims zawodem.

Skonczyc znajomosc na pare miesiecy? ... mysle, ze po pewnym czasie przyzwyczailabym sie do braku adaAMa, wysylalabym wiecej smsow do rodzicow, poswiecila swoj czas czemus innemu ... dalabym sobie rade. Ale moze az za bardzo. A ON? Hmm, mysle, ze powrotu by juz nie bylo.

Brac to co jest i nie pragnac nic wiecej, hi, bye, jak sie masz, dobrze, czesc, nie mam ochoty rozmawiac, buzka slodka, moze wstane wczesniej to pogadamy ... milczenie, radosc ... nie umiem chyba tak. Gdy znajomosc, nawet internetow osiagnie pewien stopien, chce sie wiecej niz przypadkowe hi, bye, jak sie masz ... i ta cala reszta wyzej. Moge sprobowac bo chyba nie mam innego wyjscia.

To wszystko troche dziwnie mnie dotknelo. Rozumiem ale tez wiem kim jestem i wiem co i jak na mnie wplywa, a to wszystko nie wplywa na mnie jakos dobrze ostatnio. Na niego tez, wiec co zrobic?

Ja chcialabym dobrze, jak najlepiej ale gdy ktos nie ma ochoty ze mna rozmawiac lub nie ma o czym, nawet jesli tylko dzisiaj a jutro jest wszystko fajnie, to mnie to bardzo ochladza.

Bla bla bla bla bla bla bla .... zawsze za duzo mysle, ale w koncu to moj blog, i tak sobie mysle bo mysle, bo jest ON dla mnie wazny i nie chcialabym stracic tej znajomosci a czuje, ze wymyka mi sie, przemyka sprytnie miedzy palcami. Moze warto nie robic nic, dac sie wymknac ... jesli tak ma byc to i tak bedzie.

A Agnieszka wygrala $100. Ta to ma szczescie.